فرق وکیل پایه یک و دو
فرق وکیل پایه یک و دو چیست؟ در این نوشته قصد داریم به بیان تفاوت های اصلی بین وکیل پایه یک و دو دادگستری بپردازیم : وکیل پایه یک دادگستری پروانه وکالت خود را از کانون وکلای دادگستری دریافت کرده و می تواند در تمامی دادگاه ها (بدوی، تجدیدنظر، دیوان عالی کشور) و در تمامی نوع دعاوی (حقوقی، کیفری، خانواده، تجاری و …) وکالت کند. معمولاً تجربه و سابقه بیشتری دارد و برای دستیابی به این درجه ، باید چندین سال کارآموزی و تحصیل در رشته وکالت را پشت سر بگذارد.
وکیل پایه دو دادگستری پروانه وکالت خود را از مرکز وکلای قوه قضائیه دریافت کرده است. نمی تواند در دادگاه های تجدیدنظر و دیوان عالی کشور وکالت کند. تجربه کمتری نسبت به وکیل پایه یک دارد و معمولاً بعد از گذراندن دوره کارآموزی به این درجه دست می یابد که این مرحله ای از شرایط ورود به شغل وکالت است . پس از گذشت چند سال می تواند با قبولی در آزمون های مربوطه به وکیل پایه یک ارتقا یابد. برای این که فرق وکیل پایه یک و دو دادگستری را بهتر درک کنید در ادامه هر کدام را با جزئیات بیشتری توضیح می دهیم .
ویژگی های وکیل پایه یک دادگستری
وکیل پایه یک دادگستری ، وکیلی است که پس از گذراندن مراحل قانونی و موفقیت در آزمون های تخصصی وکالت ، مجوز لازم برای وکالت در تمامی محاکم را دریافت کرده است. این نوع وکیل می تواند در هر زمینه ای از جمله دعاوی حقوقی ، کیفری ، خانواده، ملکی ، تجاری و … وکالت کند و از کانون وکلای دادگستری پروانه وکالت دریافت کرده و توانایی وکالت در تمامی دادگاه ها و محاکم را دارد. وکیل پایه یک می تواند در تمام مراحل پرونده ها حضور داشته باشد، از جمله در دادگاه های بدوی ، تجدیدنظر، دیوان عالی کشور و حتی در دادگاه های بین المللی در صورت کسب تجربه و تخصص. هیچ محدودیتی از لحاظ نوع دعاوی، دادگاه ها یا مقامات قضایی برای این وکیل وجود ندارد. معمولاً وکیل پایه یک از تجربه و سابقه بیشتری برخوردار است و بسیاری از وکلا پس از چند سال و کسب تجربه به این رتبه ارتقا می یابند. در نتیجه، با داشتن صلاحیت گسترده و تجربه بیشتر ، می تواند از اعتماد بیشتری برخوردار باشد و در پرونده های پیچیده و حساس وکالت کند.
ویژگی های وکیل پایه دو دادگستری
وکیل پایه دو دادگستری ، وکیلی است که پروانه وکالت خود را از مرکز وکلای قوه قضائیه دریافت کرده و برخلاف وکیل پایه یک دادگستری ، دارای محدودیت هایی در نوع دعاوی و محاکم است. این وکیل می تواند در برخی موارد خاص و با شرایط ویژه وکالت کند، ولی در مقایسه با وکیل پایه یک ، دامنه فعالیت او محدودتر است. فرق وکیل پایه یک و دو این است که وکیل پایه دو پروانه خود را از مرکز وکلای قوه قضائیه دریافت کرده و مجاز به وکالت در دادگاه های خاص است. تنها می تواند در دعاوی حقوقی با سقف مالی مشخص و دعاوی کیفری با مجازات های کمتر فعالیت کند. به این معنی که برخی از پرونده های سنگین و پیچیده به وکیل پایه یک ارجاع می‌شود.
این وکیل معمولاً فقط می تواند در دادگاه های بدوی (در اولین مرحله رسیدگی به پرونده ها) و برخی محاکم دیگر، وکالت کند و نمی تواند در دادگاه های تجدیدنظر یا دیوان عالی کشور حضور داشته باشد. وکیل پایه دو هم مانند وکیل پایه یک باید دوره کارآموزی وکالت را در مرکز وکلای قوه قضائیه گذرانده و سپس با قبولی در آزمون های مربوطه، پروانه وکالت پایه دو را دریافت کند. در نتیجه، وکیل پایه دو دادگستری به طور کلی صلاحیت و اختیار کمتری نسبت به وکیل پایه یک دارد، اما در موارد خاص می تواند در دادگاه ها و دعاوی محدود فعالیت کند.